Hava buz gibiydi. Ama yine de bugünkü kar
manzarası güzel, ilham verici ve çoğaltıcıydı. Doğanın kendisi aslında her
zaman kalbimizi titreştirecek güzelliklerle dolu.
Eski doğum günlerimden birinde hediye edilen ve yıllar boyunca başlayamadığım kitabı okumaya nihayet başladım. Arkadaşım ilk sayfaya 7 kelime yazmıştı:
Eski doğum günlerimden birinde hediye edilen ve yıllar boyunca başlayamadığım kitabı okumaya nihayet başladım. Arkadaşım ilk sayfaya 7 kelime yazmıştı:
Aloha, Kala, Mava, Mana, Makia, Pono,
İke
Hawaii şamanlarına göre hayatın anlamını
ifade eden 7 cümleymiş bunlar:
1-ALOHA:
To
Love Is To Be Happy With (Sevmek Birlikte Mutlu Olmaktır)
2-KALA: There
Are No Limits (Hiçbir
Şeyde Sınır Yoktur)
3-MAVA: Now
Is The Moment(Sadece
Şimdiki Zaman Vardır)
4-MANA:All
Power Comes From Within (Bütün Güç İçten Gelir)
5-MAKİA: Energy
Flows To Where Attention Goes (Dikkat Neredeyse Enerji Oraya Gider)
6-PONO: Effectiveness
Is The Measure Of Truth (Bir şeyin Gerçekliğinin Ölçüsü Etkinliğidir)
7-İKE: The
World Is What You Think It Is(Dünya Sana Nasıl Geliyorsa Öyledir)
Durduk yere çıkmamıştı bu cümleler karşıma.
Zaten nice hastalık kalbin kurum tutmasından
ya da o sevginin bir türlü içimizde titreşmemesinden mütevellit ortaya çıkmıyor
muydu? Bu nedenle bazen taşmak bazen de çatlaklardan sızmak güzeldir. Bazen de
koca bir evrende dönen minicik mavi bir kürede yaşayan 7,5 milyar insandan biri
olarak hem çok sıradan hem de çok şanslı olduğumuzu, vaktin sonsuz olmadığını kavramak gerekiyor. Geç kalmadan kaybetmeden.