Evden çıkamasam da, her şey belirsiz, gündem karamsar, kulağım haberlerde olsa da evde günler fena geçmiyor. Şöyle bir dönemde evde kalmak gibi bir lüksleri varken sıkılan prensesleri anlayamıyorum. Ben eve resmen hasretmişim. Kendimle, oğlumla vakit
geçirmekten, yalnız çalışmaktan, mutfakta oyalanmaktan, kitaplarımın arasına
gömülüp ıssız dünyama kapanmaktan zaten keyif alırdım; ama bu kadar da
evcil bir yanımın olduğunu açıklayabilecek tek şey eve gerçek anlamda hasret kalmış olmam olsa
gerek. Aslında bu süreçte bloğuma daha fazla zaman ayırırım diye düşünüyordum
ama öyle olmadı, olamadı.Yazma çizme işleri gece yarılarına kaldı yine. Bedenimin,
ruhumun ihtiyacı vardı sanki böyle bir kendimle kalma haline, hayatı nasıl yaşarsak yaşamış oluyoruz bunu düşünmeye. Bir nevi kabullenme, belki de dönüştürme evresine..Gidişatın belirsizliği, katlanan miktarlarda can alması ve alacak olması çok üzücü ve endişe verici.
Tüm bu kasvet içinde şuraya rüya gibi bir Michelle Gurevich parçası bırakayım. "Love From a Distance " https://www.youtube.com/watch?v=mTn_v08ZJEM
"How quickly life can change
Into something very strange"
- https://draxe.com/nutrition/vitamin-c-benefits/
- https://www.healthline.com/nutrition/vitamin-c-deficiency-symptoms